NORSK JAZZ NO
Norsk jazz no: Er det ein parole,vart eg spurt. Kanskje det, svara eg.
Det finst god og dårleg musikk. Det finst gode og elendige lyttarar. Eg går stadig rundt og trur at visse ting i verda forandrar seg til det betre, at folk utviklar seg - som til dømes lyttarar, og har eit større vidsyn no - enn for til dømes 25 år sidan - då eg entra den super-vesle manesjen som vi kan kalla norsk jazz - miljøet rundt musikken. Slik er det ikkje. Så feil kan eg ta. Det kan ofte visa seg at folk blir enno meir forstokka og innsnevra etter som åra går - altså at det motsatte skjer. Nokre lyttarar HAR svaret på kva som er jazz. Tenk det! Eg tykkjer det er heilt fantastisk at det er muleg i 2009. Å vera så bombesikker, så firkanta i skallen at ein får seg til å skriva ".... forvirres allerede i første nummer, som er en portugisisk melodi. Himla vakker, men spilt helt uten improvisasjon – og altså verken norsk eller jazz." Det er eit eller anna som har gått i ball for fyren. Særs fokusert eller til poenget er det ikkje. Vi er ikkje belemra med særs gode musikk-kritikarar i dette landet og kritikken sitatet her henta frå er eit grelt eksempel på det. Elendig språk, surmaga overflatisk preik og leiting etter trykkfeil i cover. Mine intensjonar som artist med å gje ut eit nytt album med ein annan musikk og ein ny innfallsvinkel går vedkommande totalt hus forbi. Får vi som fortjent - vi som jobbar dagleg med nisjemusikk? Har vi verkeleg ikkje gjort oss fortjent til betre?
Det finst god og dårleg musikk. Det finst gode og elendige lyttarar. Eg går stadig rundt og trur at visse ting i verda forandrar seg til det betre, at folk utviklar seg - som til dømes lyttarar, og har eit større vidsyn no - enn for til dømes 25 år sidan - då eg entra den super-vesle manesjen som vi kan kalla norsk jazz - miljøet rundt musikken. Slik er det ikkje. Så feil kan eg ta. Det kan ofte visa seg at folk blir enno meir forstokka og innsnevra etter som åra går - altså at det motsatte skjer. Nokre lyttarar HAR svaret på kva som er jazz. Tenk det! Eg tykkjer det er heilt fantastisk at det er muleg i 2009. Å vera så bombesikker, så firkanta i skallen at ein får seg til å skriva ".... forvirres allerede i første nummer, som er en portugisisk melodi. Himla vakker, men spilt helt uten improvisasjon – og altså verken norsk eller jazz." Det er eit eller anna som har gått i ball for fyren. Særs fokusert eller til poenget er det ikkje. Vi er ikkje belemra med særs gode musikk-kritikarar i dette landet og kritikken sitatet her henta frå er eit grelt eksempel på det. Elendig språk, surmaga overflatisk preik og leiting etter trykkfeil i cover. Mine intensjonar som artist med å gje ut eit nytt album med ein annan musikk og ein ny innfallsvinkel går vedkommande totalt hus forbi. Får vi som fortjent - vi som jobbar dagleg med nisjemusikk? Har vi verkeleg ikkje gjort oss fortjent til betre?