klokka 00 00

viser mac´en min i det eg ville skriva at det er ei ny natt også i brønnøysund. konsertane på BBU gjekk bra, sjølv om kulden i den skitne gymsalen gjorde det litt vanskeleg med stemminga. det er naturlover som gjer at hardingfeler med tarmstrengar stig og synk om ein annan. nokre prøver å innbilla oss at det er overjordiske krefter og at hardingfela sine strenger blir styrt av høgare maktar. makan til vås. det er eit helvetes instrument å stemma og det er forbausande få - tilogmed av dei gode spelemennene som kan det, eller rettare sagt tek seg tid til det. ikkje er dei flinke til å fortelja omverda at det er vanskeleg - for å skapa respekt for den kunnskap som ligg i å stemma ei hardingfela "fort". noko som fører til at mange vel lettaste og absolutt verste utveg: å spela surt. ingen ting er verre (nesten) - iallfall om det skal skapast musikk. eg er griseheldig slik som spelar med den Spelemannen eg gjer. men det skal seiast at eg også har lært meg nokre triks opp igjennom alle desse åra, som gjer at konsertane glir avstad utan for store hol. stemming kan på mange måtar vera fin musikk også - avogtil. tenk på det. god natt i natta