elgen song til meg

natt til søndag. eg høyrde elgen synga for første gong. låg i selet på Løst. ein støl som ligg litt over fire hundre meter over havet. på vestlandet. nærast ei hylle i berget, men litt meir enn det. med eit fantastisk utsyn over fjell, elvar, skog og årdalstvatnet. der sat eg ved eit bål til det var beksvart rundt meg. steikte lammekotelettar som låg marinert i posen sin m, sitron, timian frå eigen hage, pepar, litt havsalt og kvitløk. rett på grillrista nær glørne med dei, eg bakte poteter som eg mosa ei skjei godt smør i når dei var ferdige. det same med dei bakte kvitløkane som eg pressa ei skjei smør nedimellom kløftene før eg pakka dei inn i folie og la dei på glørne. saftig namm, mjukt og søtt. og kjøtet var rosa, mørt, saftig. den sterke varmen.
der. der høyrde eg elgen og eg trur det er første gang eg høyrde den slik. i levande live. det er ein svenks musikarven som snakka om elgsong – som også har spelt det inn på CD. Tuomo Happala. svensk-finsk bassist. må høyra den Cd´en ein gong til.
eg gjekk inn i selet og la meg. høyrde songen. tenkte at så enkelt som dette kan ein leva. vatn frå elva, stearinlys og nokre ulltepper på ei madrass på eit gammalt golv. sovna til svak knitring frå ein liten ovn i eit lite innrom som vart svært fort og genialt tenkt varmt. sov og vakna, sov og høyrde elgen.
dagen etter åt eg frokost og sat stort sett i døropninga og røykte pipe, før eg rydda bittelitt skog og gjekk ned att dei hundre bratte metrane. ei sterk oppleving rikare. noko uforklarleg eg ikkje vil forklara hadde rørt meg.